Szanowni Państwo,
czy z zdaniu „Fajnie jak coś się komuś stanie, lecz niedobrze jak dotyka to mnie” powinny być dodatkowe przecinki po słowach fajnie i niedobrze? Możemy przecież wstawić przy obu czasownik jest, więc rozumiem, że są to osobne części składowe zdania – równoważniki. Nie wiem jednak, czy pominięcie czasowników w zdaniu redukuje potrzebę wstawienia przecinków i jeśli tak, to dlaczego.
Dziękuję,
Ania

Witam!
Jak należy rozumieć powiedzenie Lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć?
Dziękuję.

Czy zwrot nawrócić się do Boga jest poprawny?

Pytam co to znaczy i jak rozumieć powiedzenia za tydzień, za jeden dzień.
Od której chwili czasu liczyć za 7 dni i do którego momentu, podobnie za jeden dzień?
Czy za tydzień to za 7 dniami wliczając całe 24 godziny trwającego dnia, wtedy wskazuje dzień po upływie tych 7 dni nieważne, o który moment dnia wskazywanego chodzi,
podobnie za tydzień?

Dzień dobry,

jak powinniśmy zapisać wyrażenie  znalezione(,) nie_kradzione. Nie potrafię sama rozstrzygnąć, czy w domyśle mamy  znalezione, ale nie kradzione, czy  znalezione, więc niekradzione. Spotkałam się też z zapisem bez przecinka, który wydaje mi się niezbyt uzasadniony. Dziękuję!

Szanowna Poradnio,

czy wyrażenie „poukładać sobie coś w głowie” (chodzi o jakieś przeżycia, wydarzenia, o przemyślenie wszystkiego) jest poprawne? Czy nie jest to np. kalka z angielskiego?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Znalazłem zdanie: „Użytkownik (…) przemieszcza się po stronach programu w wybranej przez niego kolejności”. Czy nie powinno się użyć tu zaimka siebie? Zajrzałem do NSPP. Nie daje on jednoznacznej odpowiedzi. Znalazłem tam dwa przykłady: „Oskarżony przedstawił kłamliwą, wygodną dla siebie (nie: dla niego) wersję wydarzeń”, „Usłyszał bardzo pochlebną dla siebie (lub: dla niego) opinię”.
Autorzy podają różne rozwiązania. Czy cytowane zdanie jest poprawne? Czy reguły proponowane przez słownik są spójne?

Czy zwrot spojrzeć po sobie jest poprawny? Czy właściwszy będzie spojrzeć na siebie?

Czytając czasem recenzje na portalach książkowych obserwuję istną pandemię zwrotu: „książka mnie kupiła”, co ma znaczyć, że autorka/książka przekonała mnie do siebie. Bywa jeszcze lepiej, bo ktoś, chcąc powiedzieć to samo, pisze: „autorka mnie przekupiła”, a ktoś inny: „autor, kupił mnie swoim debiutem, mam wszystkie jego książki”. Mnie to bardzo razi. Czy permisywność naszych językoznawców daje szansę temu absurdalnemu zwrotowi na wejście do słowników? Byłoby to okropne moim zdaniem... Bardzo mnie ten zwrot razi, a znaleźć go można już niemal w co trzeciej recenzji.

Pozdrawiam

A. Cencora

Dzień dobry!

Istnieje podobieństwo między znajdowaniem a chodzeniem. Lazł-znalazł, idę-znajdę, chodził-znachodził, szoł-naszoł, idu-najdu. Czy to cecha wyłącznie języków słowiańskich?

Pozdrawiam

Marcin Nowak